Kazanmak İçin Oynamamak

Geçen yıl bu zamanlar Guardian’a röportaj veren Xavi’ye göre Barcelona’nın yaptığı en önemli iş varolan tüm kupaları kazanmak değil; altyapıdan oyuncu yetiştiren, güzel futbol oynayan, paslaşarak hedefe giden bir futbol anlayışını doğru model olarak yerleştirmek. Geçenlerde Caner Eler’e röportaj veren Kevin Keagen ise Chelsea’nin Barcelona’ya karşı oynadığı futbolun, kazanmak için oynamak değil, kazanmak için oynamamak olduğundan bahsetmişti.

Kazanmak herşeyi mubahlaştırdığından, buralarda oynamamanın ya da oynatmamanın lafı bile olmaz, kimse böyle çıkarımlar yapmaz. Xavi ve Kevin Keagen’ın bizim buralarda hiç üzerinde düşünülmeyen doğru modeller oluşturma ve futbol algısının önemi gibi kavramlardan bahsetmeleri, kazanılmış kupayı başarı açısından değil, doğru yada yanlış modelin tescili bakımından değerlendirip buna göre sevinip endişelenmeleriyle bizim her türlü zaferi mutlak başarı ekdeksi olarak bağrımıza basmamız ne büyük bir çelişki.

Bu sezon iki final oynayan ikisini de kaybeden Athletic Bilbao’nun müzesinin baş köşesindeki bir yazı: “Biz bu takımı kazanmak için tutmadık. Değerlerimiz bizim için kazanmaktan daha önemli. Sabırda bunlardan biri. İşte bu yüzden kazanmanın değerini en iyi biz biliriz, kazanınca en iyi biz kutlarız.”

Beckett’in şu sözleriyse her şeyi özetler her halde: “Hep denedin. Hep yenildin. Olsun. Yine dene. Yine yenil. Daha iyi yenil…”